Οι κανόνες για το μπλοκάρισμα αλλά και την αφαίρεση παράνομου περιεχομένου πρέπει να είναι διαφανείς και ανάλογοι. Ύστερα από μια δημοσίευση που έγινε εχθές πάνω στο δίκαιο και τις πρακτικές που ακολουθούν 47 κράτη-μέλη σχετικά με το μπλοκάρισμα, το φιλτράρισμα και την αφαίρεση περιεχομένου από το διαδίκτυο, ο Γενικός Γραμματέας του Συμβουλίου της Ευρώπης Thorbjørn Jagland παρότρυνε τις Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να βεβαιώσουν ότι τα νομικά τους πλαίσια και διαδικασίες στο πεδίο αυτό είναι ξεκάθαρα, διαφανή και περιλαμβάνουν τις απαραίτητες δικλείδες ασφαλείας για την ελευθερία έκφρασης και πρόσβασης στην πληροφορία σύμφωνα με το Άρθρο 10 της Ευρωπαϊκή Σύμβασης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.
“Οι Κυβερνήσεις έχουν μια υποχρέωση να μάχονται την προώθηση της τρομοκρατίας, της κακοποίησης παιδιών, του λεκτικού μίσους και άλλων παράνομων περιεχομένων στο διαδίκτυο. Παρόλα αυτά, με ανησυχεί που μερικά κράτη δεν ορίζουν ξεκάθαρα τι συνιστά παράνομο περιεχόμενο. Οι αποφάσεις συχνά ανατίθενται σε αρχές οι οποίες απολαμβάνουν ένα ευρύ περιθώριο για την ερμηνεία του περιεχομένου, πιθανώς εις βάρος της ελευθερίας της έκφρασης. Βάσει της μελέτης αυτής θα ακολουθήσουμε με εποικοδομητική προσέγγιση και θα αναπτύξουμε κοινά Ευρωπαϊκά πρότυπα για την καλύτερη προστασία της ελευθερίας της έκφρασης στο διαδίκτυο.”, είπε ο Γενικός Γραμματέας Jagland
Η μελέτη, την οποία ανέλαβε το Ελβετικό Ινστιτούτο Συγκριτικού Δικαίου (Swiss Institute of Comparative Law), περιλαμβάνει 47 εκθέσεις κρατών και μια συγκριτική εκτίμηση. Αναλύει τα νομικά πλαίσια σε ένα ευρύ πεδίο θεμάτων που περιλαμβάνουν το υλικό σχετικό με την κακοποίηση ανηλίκων, την προστασίας της εθνικής ασφάλειας, την προστασία των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας, τη δυσφήμηση και την παράνομη επεξεργασία προσωρινών δεδομένων ανάμεσα στα κράτη-μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης.
Οι Αντι-τρομοκρατικοί νόμοι, συγκεκριμένα, αυξάνουν τις ανησυχίες για την ελευθερία της έκφρασης. Σε πολλές περιπτώσεις οι νόμοι αυτοί επιτρέπουν το μπλοκάρισμα, το φιλτράρισμα ή την αφαίρεση περιεχομένου με βάση το ότι είναι διαμορφωμένοι με αόριστες και ανακριβείς έννοιες όπως ο “εξτρεμισμός” ή η “τρομοκρατική προπαγάνδα”. Οι διοικητικές αρχές, οι οποίες δεν είναι επαρκών ανεξάρτητες από της εκτελεστικές, είναι εξουσιοδοτημένες να λαμβάνουν μέτρα μπλοκαρίσματος ιστοσελίδων. Μερικές φορές, αυτό καταλήγει σε περιορισμούς περιεχομένου που βρίσκεται στο διαδίκτυο χωρίς να λαμβάνεται υπόψιν η αναλογικότητα.
Η μελέτη δείχνει πως τα κράτη έχουν υιοθετήσεις διάφορες προσεγγίσεις για τον προσδιορισμό του παράνομου διαδικτυακού περιεχομένου. Μερικά από αυτά εφαρμόζουν ισχύουσες ποινικές και αστικές νομοθεσίες ενώ άλλα έχουν θεσπίσει ειδικούς κανονισμούς για τις διαδικασίες μπλοκαρίσματος και αφαίρεσης περιεχομένου εφαρμόσιμες σε υπηρεσίες της κοινωνίας των πληροφοριών. Μερικά άλλα κράτη βασίζονται στην αυτορρύθμιση του ιδιωτικού τομέα. Γενικά μιλώντας, οι εταιρείες διαδικτύου έχουν εισάγει κανόνες βάσει των δικών τους κανόνων και συνθηκών και έχουν θέσει μηχανισμούς αυτορρύθμισης για το μπλοκάρισμα ιστοσελίδων και την αφαίρεση περιεχομένου που θεωρείται παράνομο.
Σε ορισμένες περιπτώσεις η αφαίρεση περιεχομένου γίνεται βάσει συμφωνιών συνεργασίας μεταξύ αρχών επιβολής του νόμου και εταιρειών του διαδικτύου. Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι η απόφαση για το τι συνιστά παράνομο περιεχόμενο ανατίθεται συχνά σε ιδιωτικά όργανα, τα οποία προκειμένου να αποφύγουν την ευθύνη μετάδοσης παράνομου περιεχομένου, ενδέχεται να ασκούν υπερβάλλοντα έλεγχο πάνω στις πληροφορίες που είναι προσβάσιμες στο διαδίκτυο.
Πηγές άρθρου :